Een van de eerste groepen buitenlanders die zich in Tilburg vestigden om de kost te verdienen, waren de Italianen. In de negentiende eeuw was er blijkbaar een boterham te verdienen met het vegen van schoorstenen. Vervolgens vinden we in Tilburg ondernemers die als beroep ‘terrazzowerker’ opgeven. Dat wil zeggen dat ze gespecialiseerd waren in de bewerking van graniet of als producenten van (wand)tegels. In die branche was toen al veel werkgelegenheid omdat vloeren in die tijd vrijwel altijd van plavuizen waren en aanrechten granieten bladen hadden. Vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw vestigen zich in heel Nederland, en dus ook in Tilburg, de ijscobereiders en ijsventers. Het bekende Italiaanse ijsje doet zijn intrede, en het zijn Italianen die met hun ijscokar door de straten rijden om ijsjes te verkopen. Het Italiaanse ijs slaat aan in Tilburg. Zozeer zelfs dat de Tilburgse ijscomakers en –venters in 1935 officieel protesteren bij het gemeentebestuur tegen de overheersende positie van de Italianen. De burgemeester wil de Tilburgse ‘ijscoboeren’ wel helpen en verbiedt het venten van Italiaanse ijsjes in de zomer van 1935. Het heeft niet mogen baten. Oudere Tilburgers herinneren zich nog steeds ijssalons en ijscokarretjes van Italianen: Marcon, La Venezia, en La Toscana.