In vroeger tijden hadden veel herbergen en taveernes (cafés) in Tilburg een naam met ‘Zwaan’ erin. In de buurt van de Heikese kerk had je De Drie Zwaantjes en De Gouden Zwaan (tegenwoordig café-restaurant Meesters). In de Heuvelstraat bevond zich taveerne De Zwaan. Aan de Heuvel bevond zich tot in de vorige eeuw een herberg/ hotel dat al in 1577 bekend was. Toen heette hij nog gewoon De Swaen, maar later werd daaraan ‘Gouden’ toegevoegd om aan te geven dat het een sjieke herberg was. Waarschijnlijk was het toen behoorlijk lastig om goed af te spreken waar je elkaar zou ontmoeten, want op de Heuvel waren ook nog twee andere gelegenheden. De kleinste heette de De Een Swaen, de grotere was De Drije (drie) Swaentjes. De Gouden Swaen was het sjiekste hotel van Tilburg totdat in 1913 Hotel Riche geopend werd. Hoe sjiek het was, bleek ook uit het uithangbord: een goudkleurige zwaan. Op die gouden zwaan maakten de Tilburgers een vrolijk liedje, waarin de laatste eigenaar, de familie Hegeman, genoemd wordt. Het gaat zo: Bij Hegeman op den Heuvel / Daor stao een gouwe zwaon/ En ze bet nie en ze schet nie/ En ze bleft daor eeuwig staon. In gewoon Nederlands: En ze bijt niet en ze schijt niet/ En ze blijft daar eeuwig staan. Dat laatste is dus niet uitgekomen.