Op 13 mei 1929 betrokken de eerste bewoners boerderij de Zandhoeve aan de Reeshofweg. Deze boerderij staat op ‘klapzand’. Daardoor bleek de bodem geen geschikte landbouwgrond. Het duurde jaren voordat deze grond enigszins te bewerken was. De geschiedenis van de Zandhoeve is een sprekend voorbeeld van de taaie pionierstijd die de landbouwers in de Reeshof doormaakten. Het zou voor bewoners van De Zandhoeve in menig opzicht nog lang pionieren blijven. Tot in de jaren tachtig had de Zandhoeve geen gas en geen riolering. Ondanks de groene kabel die was aangelegd, was kabel-tv niet mogelijk. Ook de stroomvoorziening bleef ver achter. Zoals Zandhoevebewoner Cor Boogaarts het in 2001 treffend verwoordde: “Wanneer iemand in de buurt zijn melkmachine aanzette, begonnen de lampen in de Zandhoeve zwakker te branden, want wij zaten op het einde van het stroomnet.” De eerste landbouwjaren in de Reeshof kenmerkten zich ook door de slechte verbinding met de buitenwereld. Legendarisch zijn de verhalen over overledenen die door Reeshofbewoners tot aan de Reitse Hoeve of de Hultense kerk vervoerd moesten worden. Zieken en gewonden werden per paard en wagen of op een ladder die als brancard fungeerde naar Peerke Staak gebracht, waar de ziekenauto het over kon nemen.