Het eerste woordenboek van het Tilburgs dialect was van zeer bescheiden omvang: 26 kleine pagina’s. Het was een uitgave van Heemkundekring Tilborch en heeft de merkwaardige titel ‘De Korvelseweg’. Dat kwam omdat het boekje op 30 april 1984 te koop werd aangeboden op een braderie op de Korvelseweg! Maar het miniboekje wordt enthousiast ontvangen, en een jaar later is er al een vervolguitgave, getiteld ‘Tilburgs dialect’: 82 pagina’s. De belangrijkste verandering is echter dat in deze uitgave voor het eerst de zogenaamde ‘spelling Sterenborg’ wordt gehanteerd. Deze door de Tilburgse leraar en taalkundige W. Sterenborg ontworpen regels voor de spelling van Tilburgse klanken, zal later officieel erkend worden door dialectologen. Tot nu toe is Tilburgs het enige dialect met zo’n erkende spelling. In 1993 verscheen echter ‘Mèn Tilbörgs wôordeboek’ van Henk van Rijen, en daarin werd weer een andere manier van spellen voorgesteld. Voor de gewone liefhebbers van dialectisch taalgebruik maken dergelijke verschillen in spelling niets uit, het gaat hun vrijwel uitsluitend om de humor waarmee in de gewone, platte volkstaal de dingen zo treffend gezegd kunnen worden. Vermeldenswaard is zeker ook nog ‘Dè’s Biks’ (1993) een woordenboek van het Hilvarenbeeks, samengesteld door Jan Naaijkens.